می­گویند: مریلین مونرو زمانی نامه­ای به آلبرت اینشتین، فیزیکدان مشهور، نوشت که فکرش را بکن اگر من و تو باهم ازدواج کنیم، بچه­های­مان به زیبایی من و هوش و نبوغ  تو، چه محشری می­شوند!

اینشتین در جواب نوشت: ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانم. واقعا هم که چه غوغایی می شود! اما این یک روی سکه است. فکرش را بکنید: اگر قضیه برعکس شود، چه رسوایی بزرگی به پا می شود!

روزی مردی خیلی چاق در یک میهمانی به سراغ برنارد شاو، نویسنده و نمایشنامه­نویس معروف، که مردی بسیار لاغر بود رفت و گفت: آقای شاو! وقتی من شما را می­بینم، فکر می کنم در اروپا قحطی افتاده است.

برنارد شاو هم سریع جواب می­دهد: بله! من هم هر وقت شما را می­بینم، فکر می­کنم عامل این قحطی شما هستید!

روزی نویسنده­ای جوان از برنارد شاو می­پرسد: شما برای چه می­نویسید استاد؟

برنارد شاو جواب می­دهد: برای یک لقمه نان!

نویسنده جوان برآشفته می­شود و می­گوید: متأسفم! من برخلاف شما برای فرهنگ می نویسم!

 و برنارد شاو می­گوید: عیبی ندارد فرزندم! هرکدام از ما برای چیزی می­نویسیم که نداریم!

نانسى آستور، نخستین بانویی که در تاریخ انگلستان به مجلس عوام راه یافت، زنی سخت کوش و جسور در گفتار و رفتار بود. آستور روزى از فرط عصبانیت و ناراحتی در مجلس عوام به وینستون چرچیل، نخست­وزیر پرآوازه وقت انگلستان، رو کرد و گفت: من اگر همسر شما بودم، در قهوه‌ شما زهر مى‌ریختم.

چرچیل هم با خونسردى تمام و نگاهى تحقیرآمیز به آستور جواب داد: من هم اگـر شوهر شما بودم، مى‌خوردمش!

می­گویند: روزی چرچیل از کوچه باریکی می­گذشت که تنها امکان عبور دو نفر را به صورت همزمان داشت. به اتفاق، یکی از رقیبان سیاسی زخم خورده چرچیل از راه ­رسید و قصد گذر از کوچه کرد.

پس از آنکه آن دو کمی در چشم هم نگاه کردند، رقیب به چرچیل گفت: من هیچ­وقت خودم را کج نمی کنم تا یک آدم احمق از کنار من عبور کند.

چرچیل با شنیدن این حرف، در حالی که خود را کج می­کرد، ­گفت: اما من این کار را می­کنم!

انگلستان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: